Het waren drukke dagen in de backstage, in Ahoy Rotterdam, april 2002. Elvis Crespo, Chaka Khan, Shaggy en Madness waren geboekt voor 4 avonden Heineken NightLive. Daaraan vooraf gingen 3 repetitiedagen.
De backing band bestond uit de muzikanten van Simply Red. Die waren uitsluitend met de muziek bezig. Zo’n twintig songs spelen met verschillende grote artiesten, dat vergde al hun concentratie. De koning van de merengue, Elvis Crespo, was met zijn jonge verloofde en hield zich op de vlakte. Madness was een groot, stevig drinkend en luidruchtig gezelschap. Rondom Shaggy’s kleedkamer was iedere kast die de schoonmaker opentrok voor zijn gereedschap, gevuld met vrijende crewleden en groupies.
Chaka Khan zwierde aller charmantst van catering naar kleedkamer en vice versa, snackje hier, snackje daar. Na een paar dagen hoorde ik dat ze een Italiaans restaurant in gebruik had genomen als haar boudoir, voor na haar optredens. Het lag tegenover haar hotel. Na elven werden de laatste gasten weggewuifd en was het hele etablissement voor Chaka en haar entourage. De backing band had zich ook aangesloten en zo was het iedere avond een dolle boel die eindigde met een afscheidslied van Chaka, op de stamtafel, met akoestische begeleiding van de Simply Red bandleden.
Ze nodigde me uit eens langs te komen, na afloop van de show. Dat leek me wel wat: een paar hapjes en een goede Italiaans wijn na een lange dag hard werken. Tegen middernacht kwam ik aan en de sfeer zat er goed in. Vrijwel alle artiesten en muzikanten waren er. Chaka deed het ene na het andere duet, op de stamtafel.
Helaas was de keuken al gesloten. Maar toen de avond op een einde liep, rond een uur of twee nachts, werd een tas met drie dozen Chinees afhaaleten bezorgd. Chaka’s manager nam het in ontvangst. Het bleek dat Chaka iedere nacht zo’n Chinees pakket mee naar bed nam: nasi, tjap tjoy en babi pangang.
Omdat ik inmiddels barstte van de honger en het me nogal veel leek voor één persoon, vroeg ik of er misschien wat over te nemen was.
“You have to ask that Chaka yourself’, zei haar manager, ‘but let me warn you that she does not like to share her food!’
Ik liep naar Chaka en stelde mijn vraag. ‘I am taking this back to my hotel and I am eating this privately in my room. You are welcome to join me’ zei ze, met een grote grijns en een ondeugende knipoog.
‘Honey, trust me, you can’t handle me’, antwoordde ik gevat.
Er viel een korte stilte. Ik vroeg me af of ik over schreef was gegaan. Maar Chaka hervond zichzelf snel.
‘But I can try…….’ zong ze me zachtjes toe, waarop ze mijn gezicht greep en het vervolgens een paar keer stevig door haar imposante borsten wreef.
