Don’t dip your pen in the company ink. In het begin van mijn loopbaan ging dat wel eens mis.
Het klikte tussen Joan Jett en mij. Ik had haar in 1979 voor het Lochem Festival geboekt. Ze bleef daarna een paar dagen hangen in Nederland. Daar was mijn vriend Hans debet aan, door haar ‘the cookie man’ gedoopt. Hans zijn specialiteit waren zijn spacecakes. Nederwiet in een koffiemolen malen en er vervolgens cake van bakken. Joan vond het prachtig, hoe harder ze op de spacecakes ging, hoe beter.
Ze kwam een paar maanden later terug in Nederland voor een tour langs het clubcircuit. Nadat haar tourmanager in Groningen de sleutel van de truck had verloren en op staande voet was ontslagen, kreeg ik een telefoontje. Ze wist dat ik in Groningen studeerde en we hadden afgesproken dat ik naar het concert zou komen. Ze vroeg of ik kon helpen met de truck.
Nadat ik het slot had opengebroken vroeg Joan of ik de tour wilde afmaken als tourmanager. Het betaalde uitstekend en het leek me een mogelijke route om bij haar in bed te belanden. We besloten mijn aanstelling meteen ‘nat’ te maken in de bar van hotel de Doelen, waar de band overnachtte. Ik kon haar niet onder de tafel drinken maar uiteindelijk waren we allebei zo dronken dat we het eens waren dat ik niet meer naar huis kon. Ze nodigde me uit bij haar op de kamer te slapen.
Maar wat ik die nacht ook probeerde en hoe lief we ook voor elkaar waren, géén sex!
Toen ik de volgende ochtend naar de ontbijtzaal ging terwijl Joan lekker lag uit te slapen werd ik verwelkomd door de lachende bandleden. ‘We hadden je natuurlijk ook kunnen zeggen dat ze lesbisch is, maar het was veel te leuk om het zo te laten’.
